مغز منو مغز منو مغز من

قابل كتمان نيست وقتي فيلمهاي پارسال و پیارسالو میدیدم چقدرشادبودم و درونم پرازانرژی بود و عطیه خالص بودم بدون ذره ای سانسور, واکنون من عطیه ایم ک انقدر نامحسوس خودم رو احساساتم رو سانسور کردم ک فقط بادیدن فیلمها فهمیدم, حالم ازادمایی ک منواینطور کردن بهمیخوره, کاش جایی بودم ک دلم میخاس

امروز براي خودم مينويسم، براي خودم، براي منه متاهل، براي مني ك بقول راضيه فك ميكردم ازدواج صورتيه ولي نبود تخميم نبودا ولي يچیزی مث تخم مرغه، مفيده اما لزجو حال بهم زن، دلم ميخاس طبق تناسخ ميرفتم گیم بعدی, شاید اون جذابتر بود

من همون پرنسس سنگو یخم, همیشه میگفتم چرا گاهی نسبت ب ادما یهو بیتفاوتم خب ملومه بخاطر اون زندگیم ک یه ملکه بیروح بودم, ک روم مونده و نمتونم کاریش کنم, فک میکردم احساساتیم اما واقن نیستم من یخ نشدم بودم, و زمان اون رو فقط نشون داد, کاش میشد بگم استوپ میشه من ازبازی برم بیرون؟ حوصله ندارم حوصله هیچیز هیچکس, فقط بفهمم حقیقت چیه, کافیه

كرونا! اوپس,امان از کرونا, خدایا مواظب خانوادم باش و اگر قراره ب کسی صدمه ای بخوره ب من بزن! من امادم, فقط میدونی یچیز میخام ازت... اونو انجام بدم همون ک توماسال بود... اگر بمیرم عب نداره, فقط درد نکشم زیاد ترخدا, خودت مواظبم بمون ای خدای مهربون

امروز بامامان بدحرفم شد، نمدونم چ چرتو پرتایی گفتم, ولی روانیم کرد, خودم میدونم مشکل حاد روانی دارم! اما میدونم تقصیرش فقط باباس! بد دیوونم کرد, هیچوق نمبخشمش! دلم میخاد بمیرم, کرونام دیگه ترس نداره, دلم فقط میخاس مراسم بگیرم ک کنسل شد, عن تواین زندگی! من اگر بمیرم تا صدسال وارد تناسخ نخاهم شد, یکم بخابم والا! 

من یک موجود درنده خویم با پرهای شکسته و قلبی از سنگ و گنجشک